Evet yıllardır beklediğim hayal ettiğim öğretmenlik için son adımlardayım. Stajımı bir ortaokulda yapıyorum.Hislerimi nasıl anlatsam bilemiyorum.Huzur mu desem başarı mı yoksa meslek aşkı mı ?.
Sınıftan çıktıktan sonraki duygularımı tarif edemem.Mesleğini severek yapan insanların ortak olarak paylaştığı bu duygu “Haz”.Sevdiğin mesleği yapmak hayatını güzelleştiren en önemli faktörlerden.Öğrencilerin seni sevdiğini anlayınca bu haz katlandıkça katlanıyor.
Stajyer olduğum için daha dikkat çekiciydi öğrenciler için.Koridorda yürürken bakışları birbirlerine “aa stajyer öğretmen bu” deyişleri.Öğretmen olarak anılmak gerçekten muhteşemdi.Keşke şuraya duygularımı tamamen yazabilsem ama tarifi yok.
Dersine girdiğim ilk sınıf..Hiper aktif Şerif,sınıfın ağası ,Erdinç,sessiz çocuk Numan,içine kapanık Ayşe,şikayetçi Sema…Birçok öğrenci tipini şimdiden gördüm bile.Öğrencilerin halleri ,derste anlayış şekilleri,sınıftaki tavırları okulda aldığım eğitim derslerimin canlandırılmasıydı resmen.”Vayy bee” dedim.”bu dersi güzelce işlersek diğer ders eğlence var ” dediğimde hepsinin” tamam öğretmenim söz müü”deyip dersi pür dikkat dinlemeleri aldığım derslerin küçücük bir kısmıydı sadece.Öğretmenin en büyük kozlarından biriymiş bu 🙂 Daha ilk haftam idi.Tecrübe edinmem için önümde çok uzun yol var farkındayım.
Teşekkürler ilk öğrencilerim..
Umarım sizde sevdiğiniz mesleği yapmak için fırsatlar yakalarsınız.Sevgiyle kalın..
Neslihan Öntemel-Kişisel Web Sitem 